Urre erosleak damaskinatzaileak izaten ziren

Pasarteak jarraian erreproduzitu

Eibarko kultur ondarea

Hizlaria(k): Echebarría Unamuno, Fernando

Deskarga:

Bideo hau erabili nahi baduzu, jarri gurekin harremanetan eta kalitate onean bidaliko dizugu. Ez ahaztu mezuan AB-270-021 kodeko bideoa nahi duzula aipatzea: ahotsak@ahotsak.eus

Txertatu bideoa:

Tamaina:

640 x 480

960 x 720

Urrea erostera damaskinatzaileak joaten ziren. Normalean liburu batean apuntatzen zen erositakoa eta hilaren azkenean ordaintzen zuten. Hondarrak bueltan eramaten zituzten. Lantegiko giroa oso ona izaten zen; beti zegoen erosleren bat.

« Aurrekoa Hurrengoa »

Proiektua: Egoibarra - Eibartarren Ahotan
Elkarrizketatzailea(k): Itziar Alberdi Bilbao - Asier Sarasua Aranberri
Data: 2001(e)ko otsailaren 22a
Iraupena: 0:02:34
Erref: AB-270/021
Kodifikatzailea: Arianne Unamuno
Gaia(k): Ekonomia eta industria » Industria motak » Grabatua , Lantegiak » Ekonomia eta industria » Gipuzkoako lantegiak » Debabarreneko lantegiak

Jatorrizko proiektua

Grabazio honen materiala ondorengo proiektuaren baitan jaso eta landu zen. Bertan aurkituko duzu jatorrizko materiala eta informazioa: Eibarko udalaren materiala - Eibartarren Ahotan - Egoibarra

Transkripzioa

- Zeiñek erabiltzen zeban urria? Grabadoriak? Damaskinadorak?
- Bai.
- Baiña eurak etortzen zian?
- Eurak taillarrera juaten zian. Eurak etortzen ziran taillarrera, hamenguak. Hamenguak etortzen ziran taillarrera. Izaten zan, gaiñera, jeneralian: eruaten eben, ta pagau hillan azkenian. Edo beste batzuk, gure aittak-eta esaten eben: “zeuek nahi dozuenian”. Iñoiz —honek, Txomin Martinez-eta akordatzen jata neri— liburu txiki bat —liburua— eta hantxe apuntatzen zan: “día tal, tantos gramos, tantas pesetas”. Ta gero pagatzen eben hantxe liburuan; pagau, gero, eureri komeni jakuenian pagatzen eben. Holaxe zan paguori. Barriz, Toledokueri-ta, zerera, korriotik. “Objeto asegurado” bialtzen genduan dana, ta horrekin letria. Horreri bai, baiña horreri be erreztasunak bastante emonda. Erreztasunak bai. Beti suertatzen zan bat jaten zebana, baiña... Arriskuan beti dao gauzia ta.
- Baiña orduan normala izango zan hori.
- Harek ez, fiñak zian! Ez, baiña gero ya…
- Normala diñot hori, ba, fiatzia!
- A, ba-ba-bai. Ta hamengueri, hamengueri eurak nahi ebenian, jeneralian. Baiña jeneralian eitten eben hillan azkenian. Ta, kontua pagatzeko, eitten eben desperdiziuak ekartzen zittuen —desperdiziuak, sobrautakua—; haren baloria deskontau, ta bestia pagatzen eben zerian.
- Orduan sobrak zueri buelta.
- Sobrak deskontau fakturatik.
- Zuek urtu eitten zenduen ta…?
- Bai, garbittu, aziduekin eta gauzekin garbittu, inpureza guztiak kendu, dana aziduetan, urtu, ta gero, ba, barrido barria ein eta ala! Han juaten zan!
- Baiña, normalian, taillarretan-eta, ez zan izango taillarreko uezaba urre billa zoiana, ez?
- Batzuk bai.
- Granujia edo…
- Bai, granujia edo ikasten zeguana edo. Granujia. Uezaba be bai; uezaba be bai. Ta neri akordatzen jata, hamen euki genduan taillarra, Bidebarrixetan —azkenengo Bidebarrixetan, gerraostian—; han ez zeguan ez takilla eta ezebez. Han sartzen zian danak taillarrera, ta gure aittak-eta barriketan ein lehelengo, ta bestia, ta... Danak han egoten zian tertulixan. Konfianza-konfianzakuak danak. Ta hantxe, tertulixan ein, ta ipuiñak eta bestia ta. Ta gero ya ipini genduan takillia ta gauzak, porke ya martxan hasi [gintzanian] jentia be asko egoten zan. Bai. Ya takillan ta zerian.

Egilea(k): Asier Sarasua Aranberri (Badihardugu Euskara Elkartea)