Emakumeek alkoholik ez zuten edaten tabernetan

Transkripzioa

- Ardaue norentzat erosten zenduen? Aittentzat?
- Guk, ez, ez neukan aittarik nik. Nebak euazan ta ama ta geu. Ba, tragotxua, hantxe.
- Ta andrak be edaten zenduen?
- Guk umiak garin artian,...baiña gero bai, gero edaten gendun ardaua.Tragotxu bat, e?
- Etxian bai, baiña kalian ez.
- Etxian. Ez, pentsa be ez, pentsa be ez kalian! Kalin lehelengo eran nebana kuadrillan, kuadrillan gebizen, baiña kuadrillian sekula be ez. Juten bagiñan be jaietan-ta be Leku Ederrena edo holantxeik, baiña hori, zer, sagardaua-edo eraten edo ura eskatuten ta zera. Ardaurik-eta pentsa be ez. Ongo modura, ba, kubalibrik eta mostuk eta horrek... Ez, mostorik be ez guk, ganera. Okurridu be ez daonik be, ganera.
- Andrak tabernara sartu be ez.
- Juten bazirian on, jaietan-edo, ba, kafitesnia erateko. Baiña, ipintten ebezen lez holako txiringituak plazan lehen, baiña ipintten ebezen, onbre, ardaua be eoten zan, ezta? Baiña jeneralian, Lekittoko jentia, andrak eta umikin-ta, behiñik behin, sagardaua eoten zan lez, sagardaua, jarrak hareri atara, jarroia edo jarra erdi edo segun zenbat lagun dozen. Jarria ta iual abellanak edo gaztaia edo intxaurrak. Abellanak edo intxaurrak edo. Jan [haregaz] umikin hantxe, San Antoliñetan-ta. Haretxek mahai handidxak, txiringo handidxak ipintten ebezen harek tolduagaz, mahai luziak, ta hantxen jesarten [...]. Han, ba, gurasuk eta iñoz hantxe umikin familidxan, hantxe, San Antoliñetan, ba, haxe. Ta pozarren, ganera, haxe daola ta. Klaro! Sagardau haxe edaten. Ta zerbezia ikasi neban eraten gixona dot... nebana ezautu nebanin. Bueno, ezagututen neban ordurako, ezta? Baiña, bueno, ya hasi giñan konfidxantzaz, e, nere lehengusiña bat etorri zan, lehengusua, neba-arrebak etorri zirin geu ezagututen urte baten, San Antoliñetan. Tratua baeukaun, ezta? Baiña etorri [ezin]. Ta eurak abixa eben etorriko zila eta etorri zirin. Harek pasa eben Sagunton, bueno! Ta nere gixonen laguna, Patxi. Begoña zan bera be, Mari Begoña [...] “ni Begoña, e? Hau da Mari Begoña, ni Begoña naix” . Nik Maria ez neban soportaten-eta, ez dakit zegaittik, manidxa. Ta honek, Patxik, erun gaittuzen Puertora. Bueno ordurako esan eban ze: “Vamos a tomar un trago”, “No, no, las mujeres no bebemos tragos. Agua, un vaso de agua”, “¿Cómo un vaso de agua?" esaten eutsan bestiak. Gusta ein jakon neure lehengusiñia. Esaten eban “Hauxe da... urrunekua da ba”. “Berau be urrunekua da ta neuk badaukat ba” neure gixonak esaten eutsan, orduntxe hasi barrittan geuazan gu ta. Ta “Nik badaukat urrunekua ta, zeaittik ez? Gustaten bajatzu [...]”, “Eske neska politta da, ba”. Ta “Oye, me gustas mucho, ¿eh? –esaten eutsan– Oye, Maria Begoña, me gustas mucho, ¿eh? Pero igual que la prima, te voy a llamar yo Begoña, me gusta más Begoña” , “Pues lo que tu quieras“ esaten eutsan bestik eta “Pues me gustas mucho. ¿No nos arreglariamos nosotros?”, “ Ah, pues no sé de qué quieres hablar de arreglarnos” ta bestiak [...], baiña ez eutsan klaru esaten berak, lotsatu be [...] erdera. “Gu, beitu, gu separako gara ta esaixu erderaz berorreri nahi dozuna” esaten eutsaun guk. Ta gusta jakon asko, baiña ez zirin ein. Bera jun zan [bi edo hiru egun pasa ebazanian] ta listo. Ta orduntxe ikasi neban zerbezia eraten eurakin.

Egilea(k): Nagore Trojaola Urgoiti (Lekeitioko institutua)